Moeilijk ontvlambare kunststofplaten in gesneden kopen

Moeilijk ontvlambare kunststofplaten

Vuurvaste kunststoffen - voor elke behoefte de passende plaat

Er zijn talloze voorbeelden van het gebruik van brandwerende kunststofplaten of toepassingsgebieden waarin het brandgedrag van een kunststofplaat bepalend is. Met name in de bouw zijn er strenge eisen aan de bouwmaterialen. Er wordt bijzondere aandacht besteed aan brandbeveiliging in de industrie of in voor het openbaar toegankelijke gebieden, zoals luchthavens, autoriteiten, winkelcentra of winkels. Ook in het openbaar vervoer zijn strikte normen en voorschriften vereist. Dit heeft in principe niet alleen betrekking op kunststoffen, maar moeilijk ontvlambare kunststoffen kunnen op veel gebieden met voordeel worden gebruikt omdat ze zeer gemakkelijk te verwerken zijn en een laag gewicht hebben in vergelijking met andere materialen.

Zo veelzijdig de toepassingsgebieden zijn, zo omvangrijk is ook ons assortiment van moeilijk ontvlambare kunststoffen.

Wij van S-Polytec bieden u voor bijna elk toepassingsgebied de passende kunststof in snede of als standaardplaat aan in vele diktes, kleuren en uitvoeringen. Van transparante kunststoffen als vuurbestendig glas-vervanging, over moeilijk ontvlambare Kunststofplaten met levensmiddelgoedkeuring of gevelplaten volgens DIN 4102 B1, blijft geen wens bij ons onvervuld. Zelfs slagbestendige kunststoffen of elektrisch geleidende kunststoffen kunnen wij snel en voordelig leveren in een moeilijk ontvlambare uitvoering.

Typische toepassingen voor moeilijk ontvlambare kunststofplaten

Wanneer welke kunststof van toepassing is hangt uiteindelijk niet af van de specifieke eisen van de eigenschappen. Als een hoge lichttransmissie vereist is, kan zowel transparant PETG als PVC-glas van hard PVC of polycarbonaat worden gebruikt. Als een hoge mate van stabiliteit en stijfheid vereist is voor de montage van balkonbekleding, is HPL het meest geschikt, mits de HPL platen de nodige balkongoedkeuring hebben in overeenstemming met de ETB-richtlijn. Dit geldt ook voor het gebruik van moeilijk ontvlambare of niet-brandbare kunststofplaten.

1. Hard-PVC wordt heel vaak gebruikt voor het interieur van vliegtuigen of treinen
2. HPL platen worden gebruikt als brandvertragende bekleding voor openbare gebouwen
3. PVC-platen zijn geschikt als informatieborden en markeringen in brandbeveiligingsinrichting
4. In de levensmiddelindustrie wordt het zowel als hittebestendig PTFE als ook transparant PETG gebruikt
5. PVC-glas wordt heel vaak gebruikt voor reclameborden, mededelingenborden, kunststof-beglazing in openbare ruimtes
6. en veel meer

Zo verschillend de toepassingsgebieden zijn, zijn ook de eisen aan de technische, optische of thermische eigenschappen. Het is niet ongebruikelijk dat meerdere kunststofplaten voor een en hetzelfde toepassingsgebied geschikt zijn.

Ons standaard-leverprogramma voor moeilijk ontvlambare kunststofplaten

1. HPL platen in moeilijk ontvlambare uitvoering in verschillende diktes en kleuren
2. Hart-PVC platen (PVC-U) in snede in vele diktes tot 2000 x 1000mm
3. Hart-PVC platen (PVC-U) in vele kleuren en diktes in standaardformaat 2000 x 1000mm
4. Transparante Hart-PVC platen (PVC-Glas, PVC-U) in standaardformaat 2000 x 1000mm
5. Transparante Polycarbonaat platen (PC) in snede in diverse diktes tot 2000 x 1000mm
6. Getinte polycarbonaat platen (PC grijs) in snede in diverse diktes tot 2000 x 1000mm
7. Transparante PETG platen met levensmiddelgoedkeuring in standaardformaat 2000 x 1000mm
8. Voedselveilige PTFE platen in snede in vele diktes tot 2000 x 1000mm
9. Voedselveilige PTFE platen als standaardplaten in vele diktes in een formaat van 2000 x 1000mm
10. Voedselveilige PTFE platen als standaardplaten in vele diktes in het formaat 1200 x 1200mm
11. Voedselveilige PTFE platen als standaardplaten in vele diktes in het formaat 600 x 600mm
12. Polypropyleen platen (PP-S) in grijs in vele diktes in standaardformaat 2000 x 1000mm
13. Geleidende polypropyleen platen (PP-EL-S) in vele diktes in standaardformaat 2000 x 1000mm

Ons uitgebreid leveringsprogramma op aanvraag

1. Polycarbonaat in transparant of getint in snede in diverse diktes tot 3050 x 2050mm
2. Alu composietplaten in moeilijk ontvlambare uitvoering als standaardplaten in het formaat 3050 x 1500mm
3. en veel meer

Opmerking: Houd er rekening mee dat de levertijden en verzendkosten voor ons uitgebreide leveringsprogramma kunnen verschillen. Stuur ons uw verzoek per e-mail en wij informeren u graag direct over mogelijke levertijden of de hoogte van de verzendkosten.

Brandveiligheid normen en eisen

Er is een hele reeks bepalingen en normen met betrekking tot brandbeveiliging en brandgedrag. Voor de meeste toepassingen binnen Duitsland geeft DIN 4102 (brandgedrag van bouwmaterialen en componenten) informatie met betrekking tot preventieve structurele brandbeveiliging en is door de bouwautoriteiten in alle deelstaten als technische bouwregelgeving ingevoerd. Deze DIN norm vormt de basis voor structurele brandbeveiliging en bepaalt de classificatie van bouwmaterialen en componenten met betrekking tot hun brandgedrag. In de loop van de harmonisatie van de nationale normen met Europese normen, werd de norm DIN EN 13501 (classificatie van bouwproducten en -types volgens hun brandgedrag) ontwikkeld en wordt deze in Europa en daarbuiten gebruikt om bouwmaterialen en componenten te classificeren in termen van brandgedrag.

Naast de brandbeveiligingsnormen die in Duitsland en de EU worden gehanteerd, zijn er ook normen en voorschriften die de Europese grenzen overschrijden en informatie geven over het brandgedrag van een materiaal. De UL94-norm - Tests voor de ontvlambaarheid van kunststoffen voor onderdelen in apparaten en toepassingen, is waarschijnlijk een van de essentiële voorschriften bij de verwerking van kunststoffen. Dit is een beoordelingsprocedure voor de ontvlambaarheid van kunststoffen.

DIN 4102 – Indeling van bouwstoffen en bouwonderdelen

De classificatie van bouwmaterialen en componenten vindt plaats in de norm DIN 4102 en onderscheidt twee klassen. Bouwmaterialen zijn onderverdeeld in bouwstofklassen, terwijl componenten zijn onderverdeeld in brandwerendheidsklassen. De indeling in de overeenkomstige bouwstofklassen of brandwerendheidsklassen is in beide gevallen onderworpen aan nauwkeurig gedefinieerde en gestandaardiseerde testmethoden, die ook in DIN 4102 zijn gedefinieerd. Dit gebeurt in deel 1 van de DIN norm.

Bouwstofklassen van DIN 4102
• A1 – niet brandbaar
• A2 - niet brandbaar
• B1 – moeilijk ontvlambaar
• B2 - normaal ontvlambaar
• B3 - makkelijk ontvlambaar

Alle bouwmaterialen die in de bouw worden gebruikt, zijn onderworpen aan etikettering met betrekking tot de toegewezen bouwstofklasse. Alle belangrijke bouwmaterialen en componenten zijn geclassificeerd in DIN 4102-4 in de relevante bouwmateriaal- en brandwerendheidsklassen, wat betekent dat voor deze "geclassificeerde" bouwmaterialen en componenten wordt verondersteld dat bewijs van brandgedrag is geleverd.

De brandwerendheid van een component hangt daarentegen af van verschillende factoren die niet rechtstreeks voortvloeien uit het materiaal of de component zelf. Hoewel dit niets te maken heeft met de classificatie van een kunststof in termen van brandbaarheid, mag het omwille van de volledigheid niet over het hoofd worden gezien.

Relevante Factoren van vuurbestendigheidsduur
• Brand blootstelling (eenzijdig, meerzijdig)
• Gebruikt bouwmateriaal of composiet bouwmateriaal (hout, beton, staal, kunststof, enz.)
• Componentafmetingen (dwarsdoorsnede, slankheid, afstanden, enz.)
• Bouw gerelateerde opleiding (Aansluitingen, oplegger, houders, bevestiging, voegen, enz.)
• Statica van het systeem (statisch bepaald systeem, statisch onbepaald systeem, een- of meerassige spanning, enz.)
• Mate van benutting van de belastingen op de gebruikte bouwmaterialen (draaglast, belasting, enz.)
• Opstelling van bekleding (bekleding, pleister, onderbouwplafonds, bekleding, enz.).)

Net als bij DIN EN 13501 maken de rookontwikkeling en het brandend druipen of vallen van materiaaldeeltjes deel uit van de tests volgens DIN 4102 deel 1. Deze worden echter niet afzonderlijk vermeld in de classificatie. De grenswaarde voor rookontwikkeling is alleen beperkt voor bouwstofklassen A1 en A2 en geldt als bindend voor de indeling in de desbetreffende klasse. Het gebruik van bouwmaterialen en componenten en de minimumeisen waaraan moet worden voldaan, wordt geregeld door de goedkeuring van de bouwinspectie van de bouwvoorschriften van de respectieve deelstaten.

DIN EN 13501 - Classificatie van bouwproducten en ontwerpen naar brandgedrag

De Europese Norm DIN EN 13501 - Classificatie van bouwproducten en ontwerp naar brandgedrag wordt op Europees niveau vervangen door de Duitse DIN norm 4102. Dit betekent echter niet dat DIN 4102 zijn geldigheid verliest en daarom zijn beide normen nog steeds geldig. Voor bouwproducten die nationaal gebruikt worden, dus in Duitsland gebruikt worden door passende normen of bewijs van bruikbaarheid, is een classificatie van het brandgedrag nog steeds mogelijk en toegestaan volgens DIN 4102. Daarnaast is ook een classificatie volgens DIN EN 13501-1 geldig. Bij geharmoniseerde Europese goedkeuringen is de classificatie van het brandgedrag volgens de Europese norm DIN EN 13501 absoluut noodzakelijk. Dit zijn bijvoorbeeld bouwproducten of objecten met de Europese-technische goedkeuring ETA.

Ook de DIN EN 13501 definieert de classificatieprocedures voor bouwmaterialen in de overeenkomstige bouwstofklassen. In tegenstelling tot DIN 4102 onderscheidt de Europese norm in zeven Europese bouwstofklassen (euroklassen): A1, A2, B, C, D, E en F.

Bouw opzichtelijke benaming: niet brandbaar
• A1 – geen bijdrage aan de brand (komt overeen met DIN 4102 A1)
• A2 – verwaarloosbare bijdrage aan de brand (komt overeen met DIN 4102 A2)

Bouw opzichtelijke benaming: moeilijk ontvlambaar
• B – zeer geringe bijdrage aan brand (komt overeen met DIN 4102 B1)
• C – lage/beperkte bijdrage aan de brand

Bouw opzichtelijke benaming: normaal ontvlambaar
• D – aanvaardbare bijdrage aan brand, normaal ontvlambaar (komt overeen met DIN 4102 B2)
• E – acceptabel brandgedrag

Bouw opzichtelijke benaming: makkelijk ontvlambaar
• F – Geen eisen (komt overeen met DIN 4102 B3)

Naast het basis brandgedrag van een bouwmateriaal, wordt in de EU-norm ook rekening gehouden met brandbijwerkingen en dienovereenkomstig verder verdeeld. Dit zijn de aspecten van rookontwikkeling (s = rook, klassen s1, s2 en s3) en het branden druipen of vallen (d = druppels, klassen d0, d1 en d2). Voor vloerbekleding b.v. Vinylvloeren of laminaat daarentegen hebben speciale klassen die zijn onderverdeeld in zogenaamde vloeren (fl). Deze brandbijwerkingen zijn al gecontroleerd en beoordeeld in de testprocedure overeenkomstig deel 1 van DIN 4102, maar dit wordt niet vermeld als aanvullende identificatie van de bouwstofklasse en is alleen te vinden in het bijbehorende testrapport.

s – Rookontwikkeling (smoke)
• s1 – weinig rookontwikkeling
• s2 - middel rookontwikkeling
• s3 - hoge rookontwikkeling

d – brandende durpjes(droplets)
• d0 – geen brandende drupjes/afvallen binnen 10 Minuten
• d1 – geen brandende drupjes/afvallen met een nabrandtijd langer als 10 seconden binnen 10 Minuten
• d2 - geen prestatie bepaald

UL94 - Tests van de brandbaarheid van kunststoffen voor delen in apparaten en toepassingen

De voorschrift UL94 - Tests for Flammability of Plastic Materials for Parts in Devices and Appliances werd oorspronkelijk in de USA van de Underwriters Laboratories (UL) als proefnorm voor kunststof van elektroapparaten ontwikkelt en beschrijft een methode voor het beoordelen en classificeren van de brandbaarheid van kunststoffen. De procedure heeft zich echter wereldwijd gevestigd door de feitelijke goedkeuring van de verordening in de Europese normen DIN EN 60695-11-10 (tests om het brandrisico te beoordelen) en DIN EN 60695-11-20 (testmethode met een testvlam van 500 W) betreffende de classificatie van vlamvertraging en brandveiligheid van kunststoffen

Bij de voorschrift UL94 wordt normaal een onderscheid gemaakt tussen twee testmethoden. Enerzijds wordt een proefstuk horizontaal gepositioneerd en aan een uiteinde ontstoken met een duur van 30 seconden. Deze testprocedure wordt horizontale verbrandingstest of horizontale verbranding genoemd (kort HB of UL 94 HB). De brandsnelheid van het geteste plastic mag niet hoger zijn dan 75mm per minuut (HB75). Voor proefstukken met een dikte van meer dan 3mm wordt de snelheid verlaagd tot 40mm per minuut (HB40).

De tweede testmethode, verticale verbrandingstest, wordt uitgevoerd op een verticaal geplaatst testmonster, dat aan de onderkant wordt ontstoken. De verticale positionering geeft deze testmethode de naam Vertical Burn (kort V of UL 94 V) en wordt beschouwd als een strengere testmethode vergeleken met de horizontale methode. Het resultaat van deze testmethode is ingedeeld in drie klassen van UL 94 V-2 tot UL 94 V-0. Bij de verticale verbrandingstest wordt het testmonster echter niet slechts eenmaal, maar tweemaal gedurende 10 seconden ontstoken. De twee andere verticale verbrandingstests UL 94 5VA en 5VB zijn strengere brandtesten waarbij het proefstuk vijf keer achter elkaar wordt blootgesteld aan een vlam.

Vlamclassificaties volgens UL 94
• UL 94 HB - Zelfdovend of langzaam brandend, max. De brandsnelheid wordt niet overschreden
• UL 94 V-2 - Zelfdovend tot max. 30 seconden, brandende druppels toegestaan
• UL 94 V-1 - Zelfdovend tot max. 30 seconden, brandende druppels niet toegestaan, nagloeien max. 60 seconden
• UL 94 V-0 - Zelfdovend tot max. 10 seconden, brandende druppels niet toegestaan, nagloeien max. 30 seconden
• UL 94 5VB - Zelfdovend tot max. 30 seconden, brandende druppels niet toegestaan, nagloeien max. 60 seconden, brandgat toegestaan
• UL 94 5VA - Zelfdovend tot max. 30 seconden, brandende druppels niet toegestaan, nagloeien max. 60 seconden, brandgat niet toegestaan

Eigenschappen van moeilijk ontvlambare kunststofplaten

Moeilijk ontvlambare kunststofplaten in transparant

Transparante kunststoffen, die zijn geclassificeerd als moeilijk ontvlambaar, tellen vooral transparant hard-PVC (PVC-glas) en PETG. Het onbreekbare polycarbonaat wordt, afhankelijk van het type, als brandvertragend beschouwd tot een dikte van 6 mm. Het ziet er een beetje anders uit met acrylglas, omdat het geëxtrudeerde en het gegoten acrylglas geclassificeerd is als B1 en daarom ook als normaal ontvlambaar wordt beschouwd.

Moeilijk ontvlambare platen voor gevels en & balkons

Bij kunststofplaten voor gevelbekleding of balkons moeten de nodige bouwstofklassen in acht worden genomen, met name bij de bouw, renovatie of modernisering. Hiervoor bieden wij u HPL platen aan in verschillende diktes in diverse kleuren. Er moet echter worden opgemerkt dat het hogedruk-laminaat over het algemeen niet als moeilijk ontvlambaar wordt beschouwd en dat er ook enkele soorten en fabrikanten op de markt zijn die als normaal ontvlambaar zijn geclassificeerd. Alu composietplaten worden over het algemeen ook beschouwd als normaal brandbaar. Dit komt door de polyethyleen-kern tussen de aluminium-deklagen. Op verzoek kunnen wij u echter ook alu composietplaten met gevelgoedkeuring in moeilijk ontvlambare uitvoering leveren.

Moeilijk ontvlambare kunststofplaten met levensmiddelgoedkeuring

Ook op het gebied van voedselverwerking kan het nodig zijn dat de levensmiddelgebruikstegenstanden uit kunststof niet-brandbare eigenschappen hebben. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn bij de productie van voedsel in industrieën. De transparante PETG-platen of de extreem temperatuurbestendige hoogwaardige kunststof PTFE worden als voedselveilig en moeilijk ontvlambaar beschouwd. Naast transparantie kenmerkt PETG zich vooral door zijn hoge slagvastheid en is het een van de onbreekbare kunststoffen. PTFE daarentegen maakt indruk met zijn uitstekende chemische bestendigheid, uitstekende glij-eigenschappen en een enorm temperatuurbereik van -200°C tot +260°C.

Moeilijk ontvlambare kunststofplaten met geleidbaarheid

Elektrisch geleidende kunststofplaten zijn een bijzonder kenmerk op zich en worden vooral gebruikt bij het verwerken van explosieve stoffen. Geleidende kunststofplaten met een lage ontvlambaarheid volgens DIN 4102 zijn daarentegen veel minder op de markt verkrijgbaar. Onze PP-EL-S-platen van geleidend polypropyleen combineren deze speciale vereisten voor moeilijk ontvlambaar en elektrostatische geleidmogelijkheid (kortweg ESD).

Temperatuurbereiken van moeilijk ontvlambare kunststofplaten

Onbrandbaar of moeilijk ontvlambaar betekent echter niet dat een kunststof ook op lange termijn aan zeer hoge temperaturen kan worden blootgesteld. Een heel goed voorbeeld hiervan is hard PVC (PVC-U), dat geclassificeerd is als B1 volgens DIN 4102, maar slechts een relatief lage temperatuurbestendigheid heeft van +60°C. PTFE daarentegen ondanks zeer hoge temperaturen tot +260°C. Niet alle kunststoffen zijn even goed bestand tegen lage temperaturen. Met de moeilijk ontvlambare kunststofplaten uit ons standaard-leveringsprogramma zijn alleen PTFE, polycarbonaat, HPL en PETG vorstbestendig te noemen.